Ο Alexander Dugin, ο οποίος έχει στενές επαφές με το Κρεμλίνο και συμβουλεύει τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν, αναφέρθηκε στις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου!

Μεταξύ άλλων έγραψε στο Ria Novosti:

Οι επερχόμενες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, που έχουν προγραμματιστεί να διεξαχθούν στις 5 Νοεμβρίου 2024, είναι απόλυτης σημασίας. Η μοίρα όχι μόνο των Ηνωμένων Πολιτειών, ακόμη και ολόκληρης της Δύσης, αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την έκβασή τους.

Ο κόσμος βρίσκεται στα πρόθυρα ενός πυρηνικού πολέμου, ενός πλήρους και ολοκληρωτικού τρίτου παγκόσμιου πολέμου μεταξύ της Ρωσίας και των χωρών του ΝΑΤΟ, και το ποιος θα ηγηθεί του Λευκού Οίκου για την επόμενη θητεία θα καθορίσει τελικά αν η ανθρωπότητα θα υπάρξει ή όχι.

Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να ρίξουμε μια άλλη ματιά στους δύο υποψηφίους σε αυτές τις εκλογές και να κατανοήσουμε τις πλατφόρμες και τις θέσεις τους.

Ο Μπάιντεν, φυσικά, είναι σήμερα ένα αδύναμο άτομο με αναπηρία με εμφανή σημάδια γεροντικής άνοιας. Αλλά, παραδόξως, αυτό δεν κάνει σχεδόν καμία διαφορά. Ο Μπάιντεν είναι απλώς μια βιτρίνα για τις πολιτικές ελίτ του Δημοκρατικού Κόμματος, που βρίσκονται σταθερά στην εξουσία στις Ηνωμένες Πολιτείες! Πίσω του βρίσκεται μια συνεκτική ομάδα διεθνιστών (που μερικές φορές αποκαλείται «παγκόσμια κυβέρνηση»), που ενώνει όχι μόνο το μεγαλύτερο μέρος του αμερικανικού βαθέος κράτους, αλλά και τις διεθνιστικές ελίτ στην Ευρώπη και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ιδεολογικά, ο Μπάιντεν ανήκει στην (διεθνιστική) παγκοσμιοποίηση, δηλαδή υπό την κυριαρχία των διεθνιστικών τεχνοκρατικών ελίτ με την κατάργηση των κυρίαρχων εθνικών κρατών και την πλήρη ανάμειξη λαών και θρησκειών. Θα πρόκειται για έναν νέο Πύργο της Βαβέλ.

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και πολλοί Χριστιανοί παραδοσιακοί άλλων θρησκειών το βλέπουν φυσικά ως «ερχομό του Αντίχριστου». Οι παγκοσμιοποιητές (Yuval Harari, Klaus Schwab, κ.α.) μιλούν ανοιχτά για την ανάγκη αντικατάστασης της ανθρωπότητας με τεχνητή νοημοσύνη και cyborg. Τίποτα δεν εξαρτάται προσωπικά από τον Μπάιντεν στην υλοποίηση αυτού του έργου. Δεν παίρνει αποφάσεις, αλλά παίζει μόνο τον ρόλο του εξουσιοδοτημένου εκπροσώπου των διεθνών κεντρικών γραφείων της παγκόσμιας παγκοσμιοποίησης.

Ο Τραμπ, σε αντίθεση με τον Μπάιντεν, είναι μια λαμπερή, πρωτότυπη, παρορμητική και ισχυρή προσωπικότητα. Ατομικά, παρά την ηλικία του, είναι σε καλή φόρμα, παθιασμένος, ενεργητικός και ευδιάθετος.

Ιδεολογικά, ο Τραμπ βασίζεται σε κλασικούς Αμερικανούς συντηρητικούς (όχι νεοσυντηρητές!). Συχνά αποκαλούνται παλαιοσυντηρητικοί. Είναι κληρονόμοι της παραδοσιακής ιδεολογίας των Ρεπουμπλικανών, όπως εκφράζεται στο σύνθημα του Τραμπ «Πρώτα η Αμερική!». Αυτοί οι κλασικοί συντηρητικοί υπερασπίζονται ακριβώς τις παραδοσιακές αξίες: την παραδοσιακή οικογένεια, την χριστιανική πίστη, την διατήρηση της ευπρέπειας και των κανόνων που είναι οικεία στην αμερικανική κουλτούρα.

Η ιδεολογία των παλαιοσυντηρητικών στην εξωτερική πολιτική συνοψίζεται στην ενίσχυση των Ηνωμένων Πολιτειών ως κυρίαρχου έθνους-κράτους (εξ ου και ένα άλλο σύνθημα του Τραμπ, «Make America Great Again – Κάντε την Αμερική σπουδαία ξανά») και στην άρνηση ανάμειξης στην πολιτική άλλων χωρών όταν αυτό δεν αποτελεί άμεση απειλή για την ασφάλεια και τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Με άλλα λόγια, η ιδεολογική πλατφόρμα του Τραμπ είναι εντελώς αντίθετη από την ιδεολογική πλατφόρμα του Μπάιντεν. Σήμερα, αυτή η ιδεολογία συνδέεται συχνότερα με τον ίδιο τον Τραμπ και ορίζεται ως «Τραμπισμός».

Το Βαθύ Κράτος δεν είναι σαφώς με το μέρος του Τραμπ, αλλά δεν μπορούν να αγνοήσουν την δημοτικότητά του μεταξύ του πληθυσμού και το γεγονός ότι η ενίσχυση των Ηνωμένων Πολιτειών ως κράτους, δεν έρχεται, σε γενικές γραμμές, σε αντίθεση με τα θεμελιώδη συμφέροντα των ίδιων των εκπροσώπων των διεθνιστών.

Εάν ο Τραμπ, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, καταφέρει να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του 2024, οι σχέσεις με το Βαθύ Κράτος σίγουρα θα αλλάξουν. Οι διεθνιστές θα επιδιώξουν να δημιουργήσουν συστηματικές σχέσεις μαζί του.

Πιθανότατα, οι παγκοσμιοποιητές πίσω από τον αδύναμο Μπάιντεν θα προσπαθήσουν να τον εμποδίσουν να γίνει πρόεδρος με κάθε κόστος.

Ωστόσο, αν υποθέσουμε ότι ο δημοφιλής και λαϊκιστής Τραμπ κερδίσει και γίνει πρόεδρος, τότε αυτό, φυσικά, θα επηρεάσει σοβαρότερα όλη την παγκόσμια πολιτική.

(…) Ο μονοπολικός κόσμος και το παγκοσμιοποιητικό σχέδιο θα απορριφθούν όχι μόνο από τους υποστηρικτές ενός πολυπολικού κόσμου – Ρωσία, Κίνα, ισλαμικές χώρες, αλλά και από τους ίδιους τους Αμερικανούς. Αυτό θα προκαλέσει ισχυρό πλήγμα σε ολόκληρο το δίκτυο της διεθνιστικής ελίτ. Και πιθανότατα δεν θα συνέλθουν ποτέ από ένα τέτοιο χτύπημα.

Αντικειμενικά, ο Τραμπ θα μπορέσει να γίνει το έναυσμα για μια πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων, στην οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες θα κατέχουν σημαντικό, αλλά όχι κυρίαρχο ρόλο. «Η Αμερική θα είναι ξανά μεγάλη», αλλά ως έθνος-κράτος, όχι ως παγκοσμιοποιητικός παγκόσμιος ηγεμόνας.